Het was een mooie zondag toen ik weer thuiskwam. Overdag nog lekker gewandeld bij de oude IJssel bij Ulft, nu weer in Nieuwerkerk aan den (en dat is een andere) IJssel. Een beetje onverwacht ben ik eerst naar Cornelia gegaan. Wat leuk om haar weer te zien, te knuffelen en van haar te genieten. Ze is weer flink gegroeid in de lengte. Heb zelf ook het gevoel om als persoon gegroeid te zijn. Op een of andere manier heb ik me meer gedragen zoals ik wil zijn en minder zoals ik gewend ben. Interessante en leuke gesprekken gehad, geschiedenis gezien en gevoeld. De Estse uitdrukking “a rabbit nevers drinks champagne” goed in mijn oren geknoopt.

De buurt had gemerkt dat ik weg was en vond vooral dat de bus vies was. Het klopt dat er nog stof, gruis en zand van alle ritten op en onder zit. Volgens mij is dus ook te zien dat het in september weinig geregend heeft. Al met al toch ruim 4.500 kilometer gereden in mijn bussie, eigenlijk geen echte pech. De gaskabel was stuk, maar dat voelde meer als ervaring en werd paar mooie dagen Sigulda. De niet-werkende radio was erger, waarschijnlijk kan ik dat zelf zo oplossen.

Natuurlijk heb ik het voornemen om nog een keer die kant op te gaan. Deze keer helemaal niks van Litouwen gezien, en er stonden meer dingen op het verlanglijstje in Letland en Estland. En dan nog het hoekje Kalinigrad. Mocht ik gaan, jullie kunnen het dan hier weer volgen.