Onderweg naar wie je bent

Langelo blijkt wat van de kortste route huis-Kiel af te liggen. Blijkbaar is mijn topografie niet meer zo goed of liggen de wegen wat onlogisch. Ach, ook zonder routeplanner en dito batterijfrustraties is de weg prima te vinden. Iets na Oldenburg pik ik 3 lifters op. De ene Fries is wat vaag. Zijn stelling over het David beeld van Michelangelo is wel interessant. Zijn geleuter over het noorderlicht en een mongoloïde satanistische klant die praatte als een Roemeniër geven de indruk dat ie af en toe wat te veel rookt. Als hij bij Hamburg uitstapt twijfelt ie nog steeds of ie een miljonair gaat zoeken om samen rijk te worden met zijn website of naar de bruiloft van zijn nicht gaat in Bucaresti. Op een dieet van Pringles en dropjes, zonder ID kaart of geld komt ie vast ver. De achtergelaten fles water gaat in Kiel maar in een afvalbak. Je weet maar nooit of ik nog gevoelige hasjhonden ga tegenkomen.

De twee Duitse jongens rijden mee tot Kiel. In hun laatste week schoolvakantie gaan ze op verjaardagsbezoek bij een tante. Daarna willen ze waarschijnlijk nog naar Kopenhagen. Geen van beiden heeft nog een echt idee voor een studierichting. Het wordt dus waarschijnlijk een tussenjaar, hoewel je in Duitsland nog eeuwig student kunt zijn. Heel verstandig denk ik ook; zij zien de herkenning niet.

Op de boot de Regina Seaways is het nog saai. Veel gemoedelijke gesprekken om me heen in allerlei talen die ik allemaal direct kan thuisbrengen. Het eten is in ieder geval oké en de halve liters prima betaalbaar. Vanwege laat boeken heb ik nu een 4-persoonshut (kajuti) met een raam (sorry, patrijspoort) die ik deel met een andere man. Tijd te over om te gaan lezen en schrijven. Er is namelijk geen Wifi aan boord.