Het is nooit saai met PeteR

Drie weken voor de drie kleine Baltische staten klinkt lang. Toch is kriskras rondrijden niet heel handig. Vanaf de boot ben ik gisteren direct vanuit Klaipėda in Litouwen naar Liepāja in Letland gereden. Direct, als je niet meetelt dat ik een stukje verkeerd reed. Liepāja ligt aan zee en aan de andere kant ligt een binnenmeer. Aankomend vanuit het zuiden waren er volop campings en na een zoektocht voor een in de stad daar toch maar gaan staan. 's avonds waren er volop sterren te zien, 's Ochtends bleek het in de nacht toch behoorlijk vochtig te zijn. Het is een mooie nazomer met zon en boven de 20º graden, 's nacht is een pyjama geen luxe.

In Liepāja is het prima fietsen. Behalve op een paar straten met kinderkopjes. Die zijn voor mijn busje en mij als bestuurder ook geen pretje trouwens. Behalve genieten van het weer, de sfeer, Russische en Jugendstil gebouwen en mooie dames heb ik nog een missie: bij het inpakken was ik medicijnen vergeten. Met een duidelijk Njet English, Njet Recepti, Njet Medicin was duidelijk dat ik ze niet zomaar bij een apotheek kon kopen. De toeristeninformatie was wel heel behulpzaam en belde het ziekenhuis. Ik moest me melden bij de registratie en daar zat iemand die Engels sprak. Die regelde vervolgens dat de oude, zeker nog in de Sovjettijd opgeleidde arts, een recept zou uitschrijven. Het 'consult' was een gesprek tussen de arts, haar assistent en de receptioniste over de dosering; de pillen komen in 20 mg en ik slik 40 mg per dag. In dit Lutherse land blijken mijn goed traditioneel Katholiek drie voornamen verwarrend te werken.

Tegenover de Peter markthal zit een apotheek, dus de inkopen inclusief de medicijnen gedaan. Terwijl ik dit schrijf zit ik lekker in het zonnetje met een zak heerlijke bosbessen. O meteen maar toeristisch doen en in het historisch museum oa litho's van Marc Chagall bekijken. Marc Chagall is geboren als Mioshe Shagal (Lets) ofwel Movsja Zacharovitsj Sjagal (Russisch) in het Westen van Rusland, nu Belarus. Er wonen hier in Letland zo vele etnische Russen dat het eigenlijk een tweetalig land is. Vandaar ook de tentoonstelling.

Voor wie deze blog volgt: gisteren vond ik de creditcard, vandaag mijn tasje terug.