Schrijven als Barton Fink

Zo kriskras door de stad fietsen en lopen van museum naar andere bezienswaardigheid is best oké. Voor meer gezelschap had ik eerder wel eens als grap gezegd dat ik op Tinder tour ging. En ja, internet is super als je aan t reizen bent. Zeker als overal, van bakker tot museum, free Wifi is. Meestal zonder wachtwoord en met flinke bandbreedte.

Als grap zei ik gisteren dat de Russen komen. De aanleiding was de ontruiming van het Stockmann winkelcentrum-bioscoop complex. Waarschijnlijk was een een veelvoorkomende brandmelding. In het nationaal bezettingsmuseum wordt wel duidelijk dat er nog een groot collectief geheugen is van Russische overheersing. Dat was niet alleen tijdens de Sovjettijd en de koude oorlog maar al eeuwenlang. Op een bevolking van rond twee miljoen zijn er veel etnische Russen. Schijnbaar zijn twee op de drie inwoners van de hoofdstad Riga etnisch Russisch.

Na deze beschouwing over de stand der dingen meer over mijn reis. Op Tinder had ik een paar matches. Een dame uit Riga bleek ook tijd en zin te hebben om naar de film te gaan. Toen ze schreef “no commitments” wist ik in ieder geval zeker niet met een pooier van doen te hebben. De film draaide buiten op het dak van een winkelcentrum als onderdeel van Kino Pagalms. Op de bank op het dak van een winkelcentrum zette de dame direct haar tas tussen ons in. We, of eigenlijk zij, waren precies op tijd voor Barton Fink. Deze film van de Coen Brothers was weer heel erg vreemd en weinig directe humor. Wel stof tot nadenken en onderwerp van gesprek met de binnenhuisarchitecte in de wijnbar na afloop. Interessant gesprek over het land, het nog weinig geaccepteerde leven van een gescheiden moeder en haar werk. Dat laatste ziet erg erg goed uit, zeker omdat particuliere klanten vaak ook budget hebben voor een betere meubelmaker.

Als je dan daarna op de camping nog biertjes gaat drinken met een Duits en Zwitsers stel is het een mooie dag. Wat wil je als we allemaal met kampeerbusjes rondtoeren. Verhalen over Noorwegen, Mongolië, politie onderweg en reparaties zijn leuk om uit te wisselen. En nooit meer zeggen dat Duitsers geen humor hebben. Of ik ooit schrijver wordt zoals Barton Fink is een heel andere vraag.