Beregoed

Vandaag is het leven ons goed gezind. Als we nog maar net in de schuilhut zijn zien we een moeder beer met haar twee jongen. De jongen zijn al ruim de helft van de grootte van hun moeder dus waarschijnlijk van vorig jaar. Nog volop in het daglicht vinden ze eten op de voederplek. Als ze uiteindelijk ook vis hebben gevonden rennen ze plots weer het bos in. Dit was het 1e bezoek van ruim 20 minuten vanavond. Nog twee voor het donker komen ze langs op zoek naar voedsel en spelen de jonkies wat. Met het donker gaan we ook slapen in de stapelbedden. Bij het krieken van de dag wisselen Cornelia en ik elkaar af om te waken. Helaas tevergeefs: geen beer, vos, wasbeer of rendier te zien. In de ochtend zijn ook de vogels verdwenen en blijft het mooie stille bos.

We zijn in het noordoosten van Estland. In de bossen hier leven nog zo'n 700 wilde beren in het wild. Voor één nacht verblijven we in een schuilhut bij een berenvoederplaats. Er is dus een grote kans om echt bruine beren te zien. Dat bleek. Blijkbaar waren we stil genoeg en roken we niet naar mens of knoflook. De lucht van het versgerookte visje vanmiddag aan het Peipusmeer was ook geen probleem. Na een nachtje op een boerenerf reden we vandaag een flink stuk langs dit grote binnenmeer. Het meer is de grens met Rusland. Dat verklaart de diverse kleine dorpjes lang het meer met Vroeg-Orthodoxen. In een oud godsdienstconflict zijn deze mensen hierheen gevlucht. Hoewel Ests; het uiterlijk van straatjes, huizen, kerken en de taal is nog duidelijk Russisch. Blijkbaar verbouwen ze hier ook de lekkerste uien, die gegeten wordt met vis uit het Peipusmeer.

Onderweg rijden we een kolonie van Amerikaanse legervoertuigen tegemoet. Vrachtwagens en paar voertuigen waar geweerlopen uitsteken met camouflagenetten er omheen. Alles wordt bestuurd en bemand door mannetjes met camouflage geverfde gezichten. Het ziet er vreemd uit, zeker als de chauffeur witte oordopjes in heeft. Waarschijnlijk is dit een oefening of andere manier om aan aan de Russen aan de overkant te laten zien dat Estland lid is van de NAVO.

Voordat we naar de berensafari gaan, bezoeken we nog het orthodoxe klooster van Kuremea. Het klooster ligt op een heuvel en de uivormige koepels van het centrale kerkgebouw steken boven het mooie bos uit. Het klooster bestaat uit diverse gebouwen met groene metalen daken, perken en boomgaarden binnen een muur. De sfeer is heel open en duidelijk Russisch. Andere dagjesmensen, veelal Russisch sprekend, vullen grote plastic flessen met gewijd water. Nuchter als wij zijn doen wij dat niet. Het gesprek daarna in ons bussie gaat wel over geloof, religie en levensovertuiging. Of zou er toch iets om ons heen zijn gaan hangen wat de beren aantrok?