Tartu, studenten donderdag revisted

Tartu is in een woord geweldig. Het is mooi, levendig, inspirerend, mooie gebouwen en straten. De oude universiteit ligt tussen het centrum en een bijzonder park op de oude stadswallen. Al bij aankomst overviel me de sfeer. Ook studentikoos met op het centrale plein een soort ontgroeningsritueel met megafoons en jonge studenten die in overalls op de grond moesten gaan liggen. Erg leuk en internationaal dus, alleen geen camping of camperplaats. Eén nacht heeft de bus voor een guesthouse gestaan. Je kon bij het guesthouse wel kamperen, maar een tentje gaat gemakkelijker door het huis naar de tuin dan mijn busje.

Met mijn afspraakje zat ik eerst in een wijncafé, daarna een restaurant, nog een kroeg en nog een. Goeie gesprekken, heel gezellig, en allemaal in volle en leuk ingerichte tenten. Bij de foto's zie je twee plaatjes uit toiletten. Een ervan is de uniseks wc in Noir. Net wat ook in Parnu opviel; Esten zijn niet preuts. Uiteindelijk was het tegen vieren dat we een taxi namen. Vrijdag dus vooral geslapen want ben echt niet meer gewend om zo veel te drinken en dan er ook nog bij te roken.

Op zaterdag was ik wel bijgekomen en ben gaan rondlopen. Opvallend is dat men hier terugkijkt of lacht als je iemand aankijkt. Over het algemeen is men in de Baltische staten wat schuwer en wendt men ogen al meters van te voren af. De Lonely Planet en (weer) Jan Brokken wijten dat aan de eeuwenlange vreemde overheersingen en zeker de Sovjettijd. De sfeer verder doet ook Scandinavisch aan. De bouwstijl is zeker Scandinavisch met veel baksteen. Dat laatste is sinds de tijd dat men graan exporteerde naar de Nederlanden, en bakstenen en tegels deze kant op kwamen als scheepsballast. De St. Jan kerk in baksteen is uitzonderlijk; Estland is een van de minst religieuze landen ter wereld. De eerste kruistochten hebben weliswaar de natuurgodsdiensten de kop ingedrukt maar het christendom is klein gebleven. En dan alleen nog het Lutherse geloof. Vreemd is dat juist Arvo Pärt religieuze stukken heeft geschreven en hij op een gegeven moment Russisch Orthodox werd.

Ook hier weer wilde ik resten zien van de Sovjettijd en die zijn er. Achter een gewone deur in een gewone straat leidt met een trap omlaag naar een kleine oud-KGB gevangenis. De daglichtluiken naar de straat waren afgesloten om te voorkomen dat men buiten de martelgeluiden kon horen. De tentoonstelling ging weer meer over de bezetting door Rusland, de nazi's en weer Rusland dan over leven tijdens het communisme. DE interesse ligt bij de bevochten zelfstandigheid van Estland en het hebben van een eigen taal dan bij regulier protest tegen het systeem.

Uiteindelijk zit ik vanavond op een camping 8 kilometer buiten de stad. Leek me wel rustig even zelf koken, lezen en schrijven. Een jongen viert zijn verjaardag compleet met veel bier, zijn moeder met schattig bosje bloemen, een zus in te strak rokje, en vriendje met TEKNO TEKNO muziek. Hij wijst me gelukkig een mooi plaatsje aan de andere rand van de camping. Het is al om 8 uur donker dus gaan de oogjes vroeg toe. Heb ook geen stroom en volgens mij moet ik de accu van de bus niet te veel op de proef stellen.